بنام دوگل بهشت ؛ یکی عشق و دیگری سرنوشت ، به قلم گفتم بنویس هرچی دلش خواست نوشت ، منو خاک پای دوست ، و دوست را تاج سر نوشت.

از خدا میخواهم آنچه را که شایسته توست به تو هدیه بدهدنه آنچه را که آرزو داری زیرا گاهی آرزوهای تو کوچک است و مطمئنم شایستگی تو بسیار.

برلب درياى حسرت، خانه اى دارم قديمی.  از تمام دار دنيا دوستی دارم صميمى ، گاه و بيگاه يادي از ما ميکند، بامرامش شرمسارم ميکند.

کس نمیداند در این بحر عمیق، سنگریزه قرب دارد یا عقیق ؟ من همین دانم که در این روزگار ، هیچ چیز ارزش ندارد،جز رفیق...

سلام به اون اهل دلی که بی ریا و باصفاست / قلب پراز محبتش همیشه با یاد خداست / دور باشه از وجودتون هرچی غم و ه چی بلاست / گفتم سلامی عرض کنم نگيد فلاني بيوفاست

"دنيا"را بغل گرفتيم گفتند: امن است هيچ كاری با ما ندارد،خوابمان برد.بيدار شديم،ديديم.....  آبستن تمام دردهايش شده ايم

شرط دل دادن دل گرفتنه وگر نه یکی بی دل میشه و یکی دودل...

یه بغل گلهای لاله , سبدی پر از ستاره , میفرستم واسه دوستم که دلش مثل بهاره...

به سلامتی رفیقی که تو رفاقت کم نذاشت ولی کم برداشت تا رفیقش کم نیاره

برای آدم نابینا شیشه و الماس یکیه، اگه کسی قدرتو ندونست فکر نکن که تو شیشه ای، اون نابیناست .

هيچ وقت شعار نداده ام، که به زور بايد لبخند زد!  بعضي وقت ها بايد تا نهايت آرامش گريست، آن گاه است که تبسمي ميهمان لبانت مي شود که زيبا تر از رنگين کمان بعد از باران است

باران میبارد! به حرمت کداممان نمیدانم! من همین قدرمیدانم باران صدای پای اجابت است،خدا با همه جبروتش دارد ناز میخرد،نیاز کن.

لبخند بزن بدون انتظار پاسخي از دنيا  " و بدان كه روزي آنقدر شرمنده ميشود كه بجای پاسخ لبخند با تمام سازهايت ميرقصد"

دراين زمانه كه عصا از كور مي دزدند . دوپايان چهارپا صفت شدند .  غم دل پيش كي توان برد ؟

آرزو میکنم افتادن هربرگ آمینی باشد برای آرزوهای قشنگت.

همیشه ابرا می بارن اما همه عاشق ستاره ها میشن ، مواظب باش چشمک ستاره ، گریه ی ابرو از یادت نبره..