اگر عالم رود یادم تو از یادم نخواهی رفت به شرط آنکه گهگاهی تو هم از ما یادی کنی

اگه اونی که دوسش داری خاک باشه و تو سفالگر باهاش چی میسازی؟

کاش دل آدما هم عین دماغ بود  وقتی میگرفت فین میکردی وا میشد

ما نه آنیم که در بازی زشت روزگار / هرکه دردیده مان نیست، زخاطر ببریم.

کاش انسان هم مانند شمع فقط یک روز زندگی میکرد اما در کنار پروانه ی خودش...

در ساحل قلبها فقط ردپای دوست میماند وگرنه موج روزگار هر رد پایی را گم میکند..

چو مستان بهم مهرباني کنيم  دمي بي ريا زندگاني کنيم  جهان منزل راحت انديش نيست  ازل تا ابد يک نفس بيش نيست

اى كاش قانون همه دوستى ها اين بود: يا رفاقت تعطيل يا جدايى هرگز

کفشهای كهنه را دور نيندازيم شاید دوباره به كوچه هاي قدیمی برگشتیم .

بهترین ها را نباید دید و حتی لمس کرد باید آنها را در میان قلب خود احساس کرد.

ﺑﻌﻀﯿﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺩﺍﺭﻥ ﺟﺰ ﻟﯿﺎﻗﺖ ﺑﻌﻀﯿﺎ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻧﺪﺍﺭﻥ ﺟﺰ ﻟﯿﺎﻗﺖ ...

از بین اینا کدوم و بیشتر دوست داری؟  خورشید , جنگل , دریا , آسمون...  مادر , غرور , عشقت , خانوادت.

دل من محکمه ای است که به من می گوید همه را دوست بدار ، به همه خوبی کن و اگر بد دیدی دل به دریای محبت بزن و بخشش کن...

ديدگانت از هميشه شادتر / شهر قلبت زنده و آبادتر / غصه هايت دم به دم اي مهربان / بر گذرگاه زمان بر بادتر.

زندگی چيست؟  عشق ورزيدن زندگی رابه عشق بخشيدن زنده است  آنكه عشق می ورزد دل و جان را به عشق میبخشد  عشق شادى است.عشق آزادی است  عشق سرحد آدميزادی است

زندگي قانون باورها و لياقتهاست! هميشه باور داشته باش ، لايق بهترينهايي