ما در قبيله مان پيغام دوست داشتنمان را با دود به هم ميرسانيم ، نميدانم آنسو تکه چوبى هست يا نه؟ من که اينجا جنگلى را به آتش کشيدم!

ما فقيران قلبمان بي كينه است. دوستي با هركه كرديم جاي او در سينه است.

گلها امضای خداوند بروی زمین هستند و تو زیبا ترین امضای خدایی

شاد باش و به دیگران هم شادی ببخش...

چه کسی رسید به پایت زمحبت و صفایت / به خدا ز مهربانی به جهان یگانه هستی.

اونی که بیشتر عاشقه ، کمتر وفا می بینه ، اونی که کمتر وفا داره ، بیشتر محبت می بینه ، اینه اون دنیایی که همه عاشقشن .

اى واى بر اسيرى كز ياد رفته باشد ، در دام مانده باشد ، صياد رفته باشد...

زنده باد آنكس كه گاهی یادي از ما میكند!  از خجالت ما غریبان غرق دریا میكند!  حال ما میپرسد و از مهربانیهاي خود این دل رنجور ما را عطر گلها میكند

اعتبار آدمها به حضورشان نیست به دلهره ای است که در نبودشان احساس میکنی.

به سلامتي مادر چون نگفت من گفت بچه هام!  به سلامتي شهيدي كه رفت رو مين واسه خاطر ناموس رفيقش!

ميخوام تريلی بخرم!!!  بيا شاگردم شو و فقط بخواب!!!  پشت ماشين به عشق تو مينویسم  بوق نزن دادشم خوابه...

تو کتاب خوندم سیگار خوب نیست دیگه سیگار نکشیدم  تو کتاب خوندم مشروب خوب نیست دیگه مشروب نخوردم  تو کتاب خوندم رفیق خوب نیست دیگه کتاب نخوندم...

جان فدای آن که یادم میکند، یاد او هر لحظه شادم میکند،مهربانی های او شیرین شکر، با مرامش کیش و ماتم میکند.

بنام دو گل بهشت: يكى عشق و ديگرى سرنوشت ، به قلم گفتم بنويس ، هرچى دلش خواست نوشت ، منو خاك پاى دوست و دوست را تاج سر ما نوشت.

برلب دریای حسرت خانه ای دارم قدیمی , از تمام دار دنیا دوستی دارم صمیمی ، گاه و بی گاه یادی از ما می کند با مرامش شرم سارم میکند

"ابر" براى سر سبزى... "آبروى" خود را گرو گذاشت!  چه با شكوه است، جارى شدن آبى "آسمان"...  و سر سبز شدن "زمين" !