زندگي باور ميخواهد آن هم از جنس اميد كه اگر سختي راه به تو يك سيلي زد يك اميد از ته قلبت به تو گويد كه خدا هست هنوز...

خدايا...! اندكي نفهمي عطا كن،كه راحت زندگي كنيم! مرديم از بس فهميديم و به روي خودمون نياورديم...!

با توام اى لنگرتسكين ، اى تكان هاى دل ، اى آرامش ساحل با توام اى تمام طيف هاى آفتابى ، اى كبود ارغوانى ، اى بنفشايى هر چه هستى باش اما كاش... نه جز اينم آرزويى نيست هر چه هستى باش ... فقط باش

بزرگ که می شوی غصه هایت زودتر از خودت قد می کشند دردهایت نیز... غافل از آنکه لبخندهایت را در آلبوم کودکیت جا گذاشته ای شاید بزرگ شدن اتفاق خوبی نباشد!!!

زیاد خوب نباش... زیاد دم دست هم نباش ... زیاد که خوب باشی، دل آدم ها را می زنی آدم ها این روزها ، عجیب به خوبی ... به شیرینی ، آلرژی پیدا کرده اند زیاد که باشی، زیــــــــــادی می شوی.

به سلامتی اون رفته گری که زمین رو جارو میکشه که زن و بچش خونه کسی جارو نکشن!!

ببخش جرم سادگی مرا همانجور که از سر سادگی بخشیدمت

وای به روزگاری که دشمن بهتر از دوست باشد.

چشمانت را ببند... تو که آیینه ام می شوی خود را برتر از هستی ام میبینم...

خوش به حال خدا که “لحظه به لحظه” با توست و “من” همیشه درباره ی “تو” با “او” حرف میزنم !

اگرسرخواستن دلي دعواباشه هميشه حق بابرنده هانيست،ميشه درعين بازنده بودن سرتوبالابگيري وعشقتو ازکوچه پس کوچه هاي دلش گدايي کني

هرگز فراموش نکن,من برای داشتن تو دلی دا به دریا زدم که همیشه از آب می ترسید

این جمله را هرگز فراموش نکن “برای دوستت دارم بعضی ها مرسی هم زیاد است”

این روزها ازمیان تمام آلات موسیقی دلو فقط شورمیزند.

زندگي مثل يه جاده است من و تو مسافراشيم قدر لحظه ها رو بدونيم ممكنه فردا نباشيم

خوش به حال لنگه های در خانه مان.درسته که خراب شدن و غژغژ می کنن اما بازهم جفت همن...(حسین پناهی)