هر که ب من میرسد بوی قفس میدهد، جز تو که پر میدهی، تا بپرانی مرا

قفس به این بزرگی… کاشکی پرنده بودم! مهم نبود پریدن… ولی برنده بودم

با بال و پرت نگو که ماندن ننگ است فریاد نزن که آسمان خوشرنگ است برگرد پرنده، دل به پرواز نبند…! اینجا دل یک قفس برایت تنگ است

درخراب ترین خرابه هاى دنیاى خراب شده باخط خراب نوشتم :دنیاى پرنده قفس است ودنیاى ماهى اقیانوس ودنیاى من معرفت توست

در این شب سرد بیدارم و بس دلتنگ توام درگیر قفس با هر چه صدا با هر چه نفس فریاده میزنم چرا؟ من از تو دل نمی کندم تو با من همسفر بودی کنارت زندگی کردم تو از من بی خبر بودی

بدون شک زیباست آزادی ولی من چون قناری دوست دارم در قفس باشم که زیباتر بخوانم

یادمان رفت شقایق دل داغی دارد شاپرک در بغل شمع چه حالی امیر دارد…. انقدر محو تماشای افبی قفس ها شده ایم…. یادمان رفت که یاد دوست کردن چه صفایی دارد

پرنده ها چون بی گناهیشان را نمی توانند ثابت کنند محکوم به حبس ابد پشت میله های قفس اند

من آن مرغم که امروزم پری نیست قفس زادم قفس را هم دری نیست دلم شاد از نگاه مادرم بود گشودم چشم و دیدم مادری نیست

من آن مرغم که امروزم پری نیست قفس زادم قفس را هم دری نیست دلم شاد از نگاه مادرم بود گشودم چشم و دیدم مادری نیست

گاهی زیستن در قفس هم زیباست به شرطی که قفس, قلب کسی باشد که دوستش

در جان عاشق من شوق رها شدن نیست خو کرده قفس را، میل رها شدن نیست من با تمام جانم پر بسته و اسیرم باید که با تو باشم در پای تو بمیرم

راهی رفتن است و بس، به جستجوی هم نفس می‌بردش به آسمان، عشق رهایی از قفس

عشق را دوست دارم ولی نه در قفس… بوس را دوست دارم نه در هوس… تو را دوست دارم تا آخرین نفس

من به تنهایی یک چلچله در کنج قفس بند، بندم همه در حسرت یک پرواز است من به پرواز نمی اندیشم، به تو می اندیشم که زیباتر از اندیشه یک پرواز است

در غریبی ناله کردم کسی یادم نکرد در قفس جان دادم و صیاد آزادم نکرد ضربه ی سیلی چنان از زندگی سیرم نمود آرزوی مرگ کردم مرگ نیز یادم نکرد