درغروب سخت دنیا یاد یاران میکنم؛ درکویر خشک و سوزان رقص باران میکنم؛ زندگی مرگ است و مرگ هم زندگی؛ پس درود برمرگ و مرگ بر زندگی!!؛

این روزها میگذرند...  ولی من از این روزها نمیگذرم....

ديشب که نمي دانستم براي کدام يک از دردهايم گريه کنم، کلي خنديدم...

به چه میخندی تو؟ به مفهوم غم انگیز جدایی به چه چیز،به شکست دل من یاکه به افسونگری چشمانت که مرا سوخت و خاکسترکرد! خنده دارست بخند!

درهمین حوالی هستند کسانی که تا دیروز میگفتند بدون تو نفس هم نمیتوانم بکشم اما امروز در آغوش دیگران نفس نفس میزنند!!!

شاید قانون دنیا همین باشد، من صاحب آرزویى باشم که شیرینى تعبیرش از آن دیگریست

فقط پلی بودم برای عبورت…  فکر تخریب من نباش…  به آخر که رسیدی،فقط دست تکان بده، خودم فرو میریزم

در ميان تقسيم لبخند هايت ؛ نثار من اخم هايي شد كه مدت هاست به آن ها دل بسته ام...

یک نگاه کمی نامهربان یک واژه ی کمی دور از انتظار یک لحظه فاصله میشکند بغضت را

گاهی سرم را بالا می گیرم تا آسمان مرا فراموش نکند تا ابرها بدانندکه وقت باریدن است تا پرنده ها ببینند همزاد اسیرشان را ومی گریم تا زمین بداند که من \"از جنس ابرم نه خاک\"

باید امشب بروم من که از بازترین پنجره با مردم این ناحیه صحبت کردم حرفی از جنس زمان نشنیدم هیچ چشمی عاشقانه به زمین خیره نبود کسی از دیدن یک باغچه مجذوب نشد هیچ کس زاغچه ای را سر یک مزرعه جدی نگرفت

می روم اما دلم جامانده است یک نفر در جاده تنها مانده است کور سویی میزند فانوس او چشم دل از رفتن وا مانده است!!!!

هر که را دیدم خيانت کرد و رفت  هر که با من بود یار من نبود  هر که آمد بر دلم زخمی گذاشت  خود ندانستم از این غمها چه سود

خدایا…دلواپسیهاشو ازش بگیر  عزیزم , کاش پیشم بودی  شاید……  شب بخیر نازنینم

ازچرخش این روزگار سیر شده ام از روز و شبم خسته دلگیر شده ام چرا مرگ مرا نمیگیرد در آغوش به خیالش جوانم به خدا پیر شده ام...

ازقــــــبل هم بایدحدس مـــــی زدم می روی  "رفـــــــتنــــ " همیشہ  حتی در دستور زبان فارســـی  "لــــــازمـــ" است...