این روزها از میان تمام آلات موسیقی دلم فقط شور میزند.

و چقدر تازگی دارد روزهایی که به امید آمدن کسی دلخوش نیستم و شب هایی که از نیامدنش دلگیر نمی شوم . . . بی کسی هم عالمی دارد

مهربانم ... روزگارت گر که بی من بگذرد خوش باش... ای تو را چشمان من دلتنگ..

برای ماندن باید رفت... گاه در قلب کسی... گاه از قلب کسی.

امشب تمام حوصله ام را در یک کلام کوچک در تو خلاصه کردم ای کاش می شد یکبار .... تنها همین یکبار تکرار می شدی تکرار..

بدستت نامه ای نگاهت کاش نگاهم بود ، وقتی که رفتی نامه کنار عکست افتاده بود، شاید دیگه تو قلبت جایی واسم .

فقط من مانده ام آواره ای نیست ، دلی دارم که اوهم کاره ای نیست ، نصیبم ازجهان تکرار درد است،چه باید کرد گویی چاره ای نیست.

خيلي از يخ كردن هاي ما از سرما نيست! لحن بعضيها؛ زمستونيه!

ببار بارون که گیج و داغونم ببار که دیگه نمیتونم واسش گریه بریده امونم..

توی آیینه ها صدات کردم نبودی باز خودم رو گم کردم / جاده همسفر نبود،بیمار دیدار / انگاری کلام ماست خدانگهدار...

رفتی و ندیدی که چه محشر کردم با اشک تمام کوچه را تر کردم دیشب که سکوت خانه دق مرگم کرد وابستگی ام را به تو باور کردم . .

امان از دست این مردم زنده کش مرده پرست ..

در جایی که صدای قار قار باشد چگونه انتظار شنیدن صدای مظلوم قاصدک را داری

زیر یکی از چشمانــــــــــم را کبود کـــــــــرده مشتـــــــــــ بزرگ روزگــــــــــار . . . !

ن از روييدن خار در بلندي فهميدم / كه ناكس كس نمي گردد بدين بالا نشيني ها

گاهی نمی دانم چه پیامی را بهانه کنم تا ازحال آنکه روحم با اوست آگاه شوم،اینبار دلتنگی را بهانه کردم،فردا چه کنم؟