خسته ام از زندگی ...  در پی دلبستگی میشوم هر سو روان ...  وای، وای، زندگی

برای هزارمین بار پرسید: تا حالا شده دلتو بشکنم؟ و من برای هزارمین باربه دروغ گفتم نه که دلش نشکنه.

در خيال من بمان ، اما خودت برو  آنكه در روياى من است مرا دوست دارد نه تو

چه سخت است دلتنگ قاصدک بودن ، در جاده ای که هیچ بادی نمی وزد...

بی خوابی شب هایم را به چه تعبیر کنم که شب آرامش نگاه تو را برایم زمزمه می کند.  آرام بخواب که من بی قرارم ، بیدارم تا تو آرام بخوابی.

به جنگل سوخته خاطراتم سوگند ، درخت یادت را ، باغبان خواهم بود تا ابد!

بالشم را از پر خالي ميكنم  چنديست كه پرواز خوابهايم را آشفته است...

از دوست به یادگار دردی دارم که آن را به هزاران هزار درمان نخواهم داد.

آن سوي دلتنگي ها خدايي هست ، که داشتنش جبران همه ي نداشتن هاست...

دلم تنگ شده برات،واسه صداقت چشات،واسه آخرين نگات،واسه گرمي صدات،واسه لبخند لبات،واسه عشق بي ريات،واسه پاكي و صفات

در فلسفه وفا چنين آمده است:  دل وقف شكستن است ، بيهوده مرنج...

آره من اونم که گفتم واسه چشم تو ديوونم ، آره من قول داده بودم تا تهش باهات بمونم ، ولى پس دادى نگامو زير رگبار غرورت ، من فقط يکم شکستم خوب نگام کنى همونم

و تو بدون هیچ واهمه ای از دلتنگی که فردا دچار آن میشوم رفتی... این بود دوست داشتنت؟

دلم به بهانه ی بچگی باز گریست . بگذار دل بزرگ شود تا بداند همیشه هر چه بخواهد نیسسسسسسسسست.

پایان حکایتم شیرین نیست من عاشق او بودم او عاشق او...

بس كه ديوار دلم كوتاه است ، هر كه از كوچه ى تنهايى من ميگذرد به هواى هوسى هم كه شده ، سركى ميكشد و ميگذرد!!!