طوطیم اندر قفس اما دلم پیش توست گر قفس را بشکنم پرواز من سوی تو است

اشتباه از من بود ، پررنگ نوشته بودمت بر کتیبه ی دلم، به سختی پاک میشوی!

كاش فاصله ها مثل سياهى مداد بودند كه بتوان هنگام دلتنگى آنها را پاک كرد.

سلام ای کهنه عشق من که یاد تو چه پابر جاست.

بوي غربت ميدهم اما غريبه نيستم گر چه ميدانم كه عمري در غريبي زيستم رو بروي آينه شب تا سحر غم ميخورم تا بفهمم عاقبت در جستجوي كيستم

کنم هر شب دعایی کز دلم بیرون رود مهرش ولی آهسته می گویم الهی بی اثر باشد

می پوشانم دلتنگیم را با بستری از کلمات ولی باز کسی در دلم تو را صدا میزند.

دوری از این دیده اما باز یادت می کنم .حرمت این آشنایی فرش راهت می کنم در فراقت غم حصار خنده هایم را شکست باز هم از انتهای دل صدایت می کنم .

در جهان هرگز مشو مدیون احساس کسی تا نباشد رایگان مهرت گروگان کسی گوهر خود را مزن بر سنگ هر ناقابلی صبر کن پیدا شود گوهر شناس قابلی

دیدن دوباره ، تکرار خاطره هاست ، خاطره ها دلتنگی های نو میسازه  پس بسازم خنجری نیش اش زفولاد / زنم بر دیده تا دل گیرد آرام

به که گویم غم خویش به سکوت شب سرد به گل پرپر یاس ای سراپا همه ناز دوریت را چه کنم ؟

نمیدانم از دلتنگی عاشقترم یا از عاشقی دلتنگ تر فقط میدانم در آغوش منی ، بی آنکه باشی و رفتی ، بی آنکه نباشی عاشق ترم

نمی دانم پس ازمرگم که آید بر مزار من که بنشیند به سوگ من ، سیه چشمی سیه بر تن کند یا نه! ولی سوگند تو را سوگند به جان دلبرت سوگند مرا هم یاد کن آن دم که من در زیر خاک سرد تنهای تنهایم.

اعتراف می کنم! من نیزگاهی به آسمان نگاه میکنم دزدانه! به چشمان ستارگان اما نه به تمامی آنها تنها به آنها که شبیه ترند به چشمان تو...

نگو بار گران بوديمو رفتيم ، نگو نا مهربون بوديم رفتيم ، آخه اينها دليل محكمي نيست ، بگو با ديگران بوديم و رفتيم !!!

بسيار نمي خواهم تنها كمي براي چشم به هم زدني دستت را به من بده تا دلت را در آغوش بگيرم لعنت به تمام كساني كه تو نيستند ولي عطر تو را مي زنند.