قلبم فدای عزیزی که دنیای از دلتنگی را به امید یک لحظه دیدنش به جان میخرم...

خداوند پرسید میخوری یا میبری و من گفتم میخورم. چه میدانستم لذتها را میبرند و حسرت ها را میخوردند...

به حرمت خاطرمون به دوری فاصلمون دلتنگتم ای مهربون

وقتی عاشق شدی مواظب دلت باش تا از کم محلی های طرف , میدون خالی نکنه

بیچاره عروسک که دلش میخواست زار زار بگرید ولی خنده را بر لبانش دوخته بودند...

میدونی بزرگترین درد دنیا چیه اینه که بفهمی پناه لحظه هات یه پناهگاه دیگه داره...

فکر میکردم تو همدردی ولی نه تو هم دردی.

میگن عاشقی یه شبه پشیمانی هزار شب...  حالا هزار شب پشیمانم که چرا یک شب عاشق نبودم...

وقتی که دیر رسیدم و با دیگری دیدمت فهمیدم که گاهی هرگز نرسیدن بهتر است از دیر رسیدن ...

اگه صدامو میشنوی دیگه ازم جدانشو دنیا بهم وفا نکرد تو دیگه بی وفا نشو

آن روز که می گفتی دوست دارم گفتم نمی شنوم اما امروز که آروم گفتی دوست ندارم می گم چرا داد میزنی

باز باران با ترانه می خورد بر سقف قلبم / باورت شاید نباشد خسته است این قلب تنگم

گریه نشانه ی ضعف نیست، گاهی نشانه ی یک بخشش است، یک فداکاری.. گاهی یک ظلم

مي دانم فردا استاد چشمانش را ريز خواهد کرد و با نگاهي خيره خواهد پرسيد: کجا بودي که درس نخواندي؟! چه طور به او بگويم که آخر، دل تو هم جايي در دنياست؟

سفر برايم هيچ چيز به جز دلتنگي ندارد. اما زماني به من آموخت براي بهتر ديدن عظمت و شکوه هر چيز بايد قدري از آن دور شد

عشق مثل آبه، مي توني توي دستات قايمش کني، اما آخرش يه روز دستتو وا مي کني مي بيني نيست! قطره قطره چکيده بي اينکه بفهمي..  فقط احساس مي کني کمي دستات نمناکن. اين همون رطوبت خاطره هاست که بر جاي مونده