کاش تلخی های زندگی کمی الکل هم داشت... شاید مستمان می کرد و نوش می گفتیم ...

قلبم را عصب کشی کرده ام.... دیگر نه از سردی نگاهی می لرزد و نه از گرمی آغوشی می تپد...

چگونه میتوان به تاولهای پا گفت که تمام مسیر طی شده اشتباه بود؟

اي فلک گر من نمي زادي اجاقت کور بود؟ من که خود راضى به اين خلقت نبودم زور بود؟ من که باشم يا نباشم کاردنيا لنگ نيست ، من بمانم يا بميرم هيچ کسي دلتنگ نيست...

داشتم باز خوابم رو نگاه میکردم ، از فریاد غوغا شدم در خود. . . خنده میکردی ، جوابم این بود؟!

زمانی فراموشت میکنم که بالای سنگ قبرم با افسوس بگویی کاش زنده بودی...

قشنگی فاصله ها به اینکه گاهی یادمون می اندازند که کسی هست که دلتنگش شویم

به حرمت نان و نمکي که با هم خورديم نان را تو ببر که راهت بلند است و طاقتت کوتاه نمک را بگذار براي من ميخواهم اين زخم تا ابد تازه بماند !!

سير شده ام بس که از آدم ها زخم خورده ام !! خدا خيرتان دهد به من محبت دروغين تعارف نکنيد !! من سيرم ...!!

می خواهم یادت را طلاق دهم ولی چکار کنم که از عهده مهریه سنگین خاطراتت بر نمی آیم ...

همه می آیند تا بروند اما تو نمی آیی تا مبادا بمانی . .

چمدانم را گوشه اتاق می گذارم تو را گوشه ی قلبم اشک را گوشه ی چشمم امید را در گاوصندوق گذاشته ام مراقبش باش! دلم روی گاز است… بوی سوختنی می اید هود را روشن کن!!!

خیابان های تنهایی، دلی ولگرد می خواهد و اواز بدون تو سکوت سرد میخواهد برات مرده بودم تا برایم تب کند قلبت؛ ولی حتی نپرسیدی دلت همدرد می خواهد؟

لعنت به ساعتهایی که جلو میروند ، خواب می مانند ، کار نمی کنند ، کوک نمی شوند ، عقب می مانند ، و از رفتن خسته میشوند این بلاها از وقتی به سرم امد که گفتی منتظرم باش برمی گردم....

هیچ شباهتی به یوسف نبی ندارم نه رسولم ، نه زیبایم ، نه عزیز کرده ام ، نه چشم به راهی دارم ، فقط در چاه افتادم

ایـــن روز هـــا دلگـــــــرمـــی مــــی خـــوام وگـــر نـــه چیــزی که زیـــاده ، ســرگــــــــرمی ...