چگونه دراين چشم هاى زيبا جا داده اى اين همه دروغ را؟!

گاه در زندگی، موقعیت هایی پیش میاد که انسان باید تاوان دعاهای مستجاب شده ی خود را بپردازد.

با نگاهی هرس کن علف های هرز دل تنگی ام را!

من پر از حرف سکوتم / خالیم ، رو به سقوطم / بی تو و آبی عشقت / تشنه ام ، کویر لوتم .

گفتي لحظه اي صبر كن ميروم تا برگردم،چمن ها زير پايم خشكيدن پس كجايي. . .

خود را به که بسپارم وقتی که دلم تنگ است پیدا نکنم همدل دلها همه از سنگ است گویا که در این وادی از عشق نشانی نیست گر هست یکی عاشق آلوده به صد رنگ است

قطره های اشک بی قرار نوازشگر گونه هایم است، چه کنم که اشک قشنگترین بهانه است برای گفتن از بی تو بودن، برای بیان دلتنگی و برای بیان غربت

دنیایم پر از تنهاییست... این را می توانی از عنکبوتی بپرسی که سالهاست بر در خانه ام تار تنیده است بدون آنکه حتی یک بار خانه اش آسیب دیده باشد...

اگر تمام نقطه چین های آخر نوشته هایم کلمه میشدند می فهمیدی که چقدر اشتباه کردی........ درست مثل الان

تو هرگز دلتنگی چشمانم را ندیدی و تصویر خاموشی قلبم را در روشنای آرزوهایت یگر انتظارت را به انتظار نخواهم نشست برو مسافر جاده قدم های تو را دلتنگ است …

هميشه از همان ابتداي آشناييمان در هراس چنين روزي بودم و كابوس خداحافظي را ميديدم اكنون شد آنچه نبايد ميشد ... خداحافظ دليل بودنم خداحافظ

دنیا” ، بازی‌هایت را سرم در آوردی… گرفتنی‌ها را گرفتی‌… دادنی‌ها را ” ندادی “… حسرت‌ها را کاشتی… زخم‌ها را زدی … دیگر بس است… چیزی نمانده … بگذار آسوده بخوابم … محتاج یک خواب بی‌ بیدارم

غمناکم غ : غصه م : میخورم ن : نمی شود ا : آنچه ک : که م : میگویم

دقایقی تو زندگیم هست که دلم برای تو انقدر تنگ میشه که دلم میخواد تو رو از تو رویاهام بیرون بکشم وتوی دنیای واقعی با تمام وجودم بغلت کنم

دلتنگم اما... توراطلب نميكنم... نه اينكه بى نيازم... صبورم...!!!

هرگز فراموش نخواهم کرد که برای داشتن تو دلی را به دریا زدم که از آب واهمه داشت