عشق یعنى شب نخفتن تاسحر عشق یعنى سجده ها با چشم تر عشق یعنى سربه دار آویختن عشق یعنى اشک حسرت ریختن عشق یعنى سوختن یاساختن عشق یعنى زندگى را باختن

پرسید میخوری یا میبری من گرسنه جواب دادم میخورم چه می دانستم حسرت ها را میخورند و لذت ها را میبرند

امشب از دفتر عمرم صفحاتی خواندم چون به نام تو رسیدم لحظاتی ماندم همه ی دفتر عمرم ورقی بیش نبود همه در دفتر من حسرت دیدار تو بود

چه فصل غم انگیزی … دنبال یک اتاق خالی که موزیک گوش کنیم و چایی بخوریم و حسرت همین

ای عشق پس از تو نان من آجر نیست بی تو دلم از دریغ و حسرت پر نیست تو قسمت من نه مال مردم بودی قربان دلم که مال مردم خور نیست

گناهش گردن خودت اما آن روز روزه بودم که حسرت بودنت را خوردم

مردم از حسرت به پیغامی دلم را شاد کن ای که میگفتی فراموشت نسازم یاد کن

چشمان عروسکم رو می گیرم نمی خوام مثل من ببیند و حسرت بکشد می ترسم بهانه گیر شود

دستت را روی قلبم نگه دار میسوزی … حسرت خیلی چیزها به دلم مانده

ای عشق! پس از تو نان من آجر نیست بی تو دلم از دریغ و حسرت پر نیست تو قسمت من نه مال مردم بودی قربان دلم که مال مردم خور نیست

حسرت یعنی خواستن تو که داشتن نمی شود هیچوقت!

آغوش هیچ خیالی بوی آشنای بازوانت را نداشت و نجوای هیچ بارانی همصدای لب های تو نبود اینک تو را بی خیال و بی باران کجای این شب حسرت جستجو کنم ؟