واژه ها بسان اجسام يا نيروهايي مدام در جنبش اند تا در زمان خود به زندگي ِ آفرينندگان خويش بازگردند و ثمره ي خود را باز گيرند.

زماني كه به انديشه هاي منفي توجه مي كنيد، به آنها پر و بال مي دهيد

هرگاه به اهميت هر انديشه و هر واژه پي ببريد، به اين امر خو مي گيريد كه در هر انديشه و هر واژه ي خود، دقت به خرج دهيد.

زماني كه ديگر از هيچ چيز آزرده نشديد، ناآرامي هاي بروني هم ناپديد مي شوند

از هيچ وضعيتي برآشفته نباشيد تا وزن و سنگيني خود را از دست بدهد

اگر از دشواري هاي خود بگريزيم، آنها ما را دنبال خواهند كرد.

مردم گمان مي كنند كه با فرار از شرايطي ناخوشايند، مي توانند از شر آن رهايي يابند؛ بي خبر از اينكه به هر كجا بروند با همان شرايط روبرو خواهند شد.

شايد هميشه نتوانيم انديشه هايمان را مهار كنيم، ولي سخن خود را مي توانيم

هر انساني داراي مراد دل و سرزمين نويد داده شده اي است؛ ولي چنان اسير انديشه هاي منفي خود شده ايد كه همه ي اينها دور از دسترس و نشدني يا والاتر از آن مي نمايد كه بتواند پيش بيايد.

ترديدها و ترس هاي كهنه، پيرامون آدمي خيمه مي زنند، ولي هميشه كسي پيدا مي شود تا بگويد: "به پيش برو!"

به راستي كه پيش از رسيدن به سرزمين نويد داده شده بايد از صحرا گذشت.

همه ي آرمانهاي بزرگ با مخالفت روبرو مي شوند.

شخص عادي، كمابيش همه چيز را نشدني مي پندارد.

در هر كنش ناشي از ترس، نطفه ي شكست نهفته است.

سخن تو، روشنايي تو است.

گاه كشتي هاي آدمي از روي درياي بي توجهي به او مي رسند.