بیش از آنکه خزان از راه برسد ، از هر بهار بهره مند شو .

جان آدمی چه اندوهگین است ،هنگامی که اندوهش از عشق است.

مانند پرنده باش که روی شاخه سست و ضعیف لحظه ای می نشینید و آواز میخواند و احساس میکند که شاخه می لرزد ،اما به آواز خواندن خود ادامه می دهد زیرا مطمئن است که بال و پر دارد.

اگر انسان بتواند رنج را نیز به مانند شهری ترک گوید،می تواند خوشبختی را از سر گیرد.

در نوشتن از آنچه دیگران نوشته اند ، نباید یاری خواست ،بلکه از جان و دل خویشتن است که باید یاری جست.

بدون دادگری هیچگونه پیش داوری درست نیست.

چقدر باشکوه است که دوستت بدارند و به مراتب باشکوه تر است که دوست بداری!

هرچه خدایی نیست ، فرو ریختنی است.

عشق ، زیبا و زشت نمیشناسد.

ازدواج چیز شگفت آوری است،گاه شیران را روباه و گاه روبهان را شیر میکند.

زندگانی گل است و عشق ، عسل آن.