دنیا مانند انباری، یك باغ، یك اتاق پُرهمهمه و یك بازار است

تنهایی، گاه آدم‌ها را پَس می‌زند، گاه نیز تنهایی، آدم‌ها را به سوی خود می‌كِشد؛ چون به همان اندازه كه دریاچه وجود دارد، تنهایی هم وجود دارد.

  من چیزهایی را كه در دنیا وجود ندارند، چیزهایی را كه اندكی فراتر از دنیا شناورند، ترجیح می‌دهم. من ترجیح می‌دهم وارد دنیا نشوم، در آستانه‌ی دنیا بمانم، بنگرم، بی‌نهایت بنگرم، عاشقانه بنگرم، فقط بنگرم

  اگر نتوانید پیش‌بینی كنید كه در آنچه پایان می‌پذیرد، چیز دیگری آغاز می‌شود، چه بسا نگران كننده خواهد بود

 هیچ چیز دوام ندارد؛ هیچ چیز تا ابد باقی نمی‌ماند

رازها روی نوك زبان ما مانند فلفل قرمزند؛ دیر یا زود، زبان‌مان را آتش می‌زنند

فروختن آب به كسی كه در بیابان مانده، كار آسانی‌ست. هر كسی می‌تواند این كار را انجام دهد. بازاریاب راستین، كسی است كه به صحرانشینان، ماسه می‌فروشد

بهتر است آدم كارهای كمی انجام دهد، ولی از آنها لذت كامل ببر

 ما گمان می‌كنیم كه عاشق افراد می‌شویم. به راستی، عاشق دنیا هستیم.

اسراری در این سوی زندگی وجود دارند و اسراری در آن سو. همه جا پُر از اسرار است؛ بهتر آنكه اسرار را پذیرا باشیم و چیزی نپرسیم

 زندگی، مانند جریان آب یك رودخانه است

همیشه چیزی برای دیدن وجود دارد، همه جا.

شادمانی و خوشبختی، در یك نُت تنها نهفته نیست، شادمانی، آن چیزی‌ست كه در دو نُتی كه با هم برخورد می‌كنند، وجود دارد.

زیباترین لبخندها همان است كه به ناگهان بر چهره ای خاموش و غمگین نقش می بندد.

لبخند راستین، لبخند كسی است كه همه چیز را یافته است: دیگر حساب یا فریبی در كار نیست.

شگفت انگیزترین چیز، لبخند است.