اگر مرتكب اشتباهي شُديد، هرگز آن را فراموش نكنيد. اشتباه را فراموش كردن و بخشيدن، نادرست است. اشتباه را ببخشيد، ولي فراموش نكنيد؛ از آن درس بگيريد، به همين سادگي!

دارايي و پريشاني، جدا از يكديگر نيستند، مگر اينكه انسان توانگر، خردمند و منطقي باشد.

از كتاب، سلاحي بسازيد تا در دوئل زندگي، پيروز شويد.

بزرگترين آتش‌هاي دنيا را مي‌توان فقط با يك فنجان آب در زمان مناسب، خاموش كرد.

شما قهرمان خود هستيد؛ شرافت شما بسياري از قله‌ها را فتح خواهد كرد.

پندار و انديشه‌اي كه شما در مورد خودتان داريد، بسيار مهم‌تر از پندار ديگران درباره‌ي شماست.

بشر، موجود جالبي‌ست؛ چيزي را كه دارد، قدرش را نمي‌داند و دوستش ندارد و چيزي را كه ندارد، مي‌خواهد و در پي آن است.

هنگامي كه بخواهيد سبب شادي باشيد، بخشي از آن نيز به خود شما برمي‌گردد.

تنها زماني مي‌توانيم ديگران را شاد كنيم كه خود، به اندازه‌ي كافي شاد باشيم.

ما چون شادمان هستيم، لبخند نمي‌زنيم، بلكه شادمانيم، چون لبخند مي‌زنيم.

مهم نيست كه چه اندازه مي‌بخشيد، مهم اين است كه چگونه مي‌بخشيد.

همه در برابر پادشاه، برخورد و نگرش خوب و زيبايي داريم، ولي خوب بودن در برابر گدا، هنرمندي‌ست.

از به زبان آوردن پرسش‌هاي نابخردانه هرگز نترسيد؛ زيرا آسان‌تر از ارتكاب به كارهاي نادرست و نابخردانه است.

پايدارترين درختان با يك تبر عادي در ضربه‌ي صدم، سرانجام، بريده مي‌شوند، ولي اين، سبب نمي‌شود كه بگوييم نود و نه ضربه‌ي ديگر، هيچ نقشي در كاميابي نداشته است.

گاهي، يك نه به موقع، از صدها غم و اندوه جلوگيري مي‌كند.

فراموش نكنيد كه نخستين گام براي حل مسئله، دست به كار شدن براي حل آن است.