از دشمن بزرگ نباید ترسید اما باید از صوفی منشی جوانان واهمه داشت . جوانی که از آرمانهای بزرگ فاصله گرفت نه تنها کمک جامعه نیست بلکه باری به دوش هموطنانش است .

تمام وجودم را برای سرفرازی میهن بخشیدم به این امید که افتخاری ابدی برای کشورم کسب کنم

سکوت شمشیری بوده است که من همیشه از آن بهره جسته ام

میدان جنگ می تواند میدان دوستی نیز باشد اگر نیروهای دو طرف میدان به حقوق خویش اکتفا کنند

خردمندان و دانشمندان سرزمینم ، آزادی زمین های کشور با سپاه و تربیت نسل های آینده با شما. اگر سخن شما مردم را آگاهی بخشد دیگر نیازی به شمشیر نادر ها نخواهد بود.

تمام وجودم را برای سرفرازی میهن بخشیدم ، به این امید که افتخاری ابدی برای کشورم کسب کنم.

سکوت شمشیری است که من همیشه از آن بهره جسته ام.

برای زمینهای کشورم هیچ زمان گفت و گو نمیکنم ، بلکه آنرا با قدرت فرزندان کشورم به دست می آورم.

شاهنامه ی فردوسی خردمند ، راهنمای من در تمام زندگی بوده است

اگر جانبازی جوانان ایران نباشد نیروی ده ها نادر هم به جایی نخواهد رسید.

از دشمن بزرگ نباید ترسید ، اما باید از صوفی منشی جوانان واهمه داشت. جوانی که از آرمان های بزرگ فاصله گرفت ، نه تنها کمک جامعه نیست ، بلکه [همچون] باری به دوش هموطنانش است.

میدان جنگ میتواند دوستی نیز باشد. اگر نیرو های دو طرف میدان به حقوق خویش بسنده کنند.

کیست که نداند مردان بزرگ از درون کاخهای فرو ریخته به قصد انتقام بیرون می آیند. انتقام از خراب کننده. ندایی در دونم میگفت: برخیز ، ایران تو را فراخوانده است و برخواستم.

هنگامی که برخواستم ، از ایران ویرانه ای ساخته بودند و از مردم کشورم بردگانی زبون. سپاه من نشان بزرگی و رشادت ایرانیان در طول تاریخ بوده است. سپاهی که تنها به دنبال حفظ و کشور و امنیت آن است.

کمربند سلطنت ، نشان نوکری برای سرزمین من است. نادرها بسیار آمده اند و باز خواهند آمد ، اما ایران و ایرانی باید همیشه در بزرگی و سروری باشد. این آرزوی تمام عمرم بوده است.

گاهی سکوتم دشمن را فرسنگها از مرز های خودش نیز به عقب مینشاند.