ما می توانیم خود را از اسارت نادانی آزاد كنیم. می توانیم خود را به عنوان آفریده هایی با شعور و با فضیلت و دارای مهارت بازشناسیم. می توانیم رهایی یابیم! می توانیم پرواز را بیاموزیم

آنچه كه دیدگانت به تو می گویند باور نكن. همه ی آنچه كه می توانی ببینی محدود است. با ادراك خود بنگر، آنچه را كه آموخته ای بشناس

چرا دشوارترین كار در جهان این است كه به پرنده ای این باور را بدهی كه آزاد است؟

تو نیاز داری كه به شناختن خود ادامه دهی؛ هر روز كمی بیشتر از روز پیش

یگانه راه دوری از گزینش های هراس آور، ترك مردمان و گوشه نشینی است كه خود، گزینشی هراس آور است

دگرگونی ناچیز امروز به فردایی سراسر دیگرگون راه می گشاید. به آنان كه در زندگی راههایی دشوار و والا پی می گیرند، پاداشی برتر ارزانی خواهد شد، هر چند پس از گذشت سالها

نشانه ی نادانی شما، ژرفای باور شما به نبودن دادگری و تراژدی است. آنچه كرمِ صدپا زندگی می نامد، استاد به آن پروانه می گوید

از خداحافظی كردن نترسید؛ یك خداحافظی، پیش از آنكه بتوانید دوباره یكدیگر را ببینید لازم است و دیدار دوباره، پس از دقایق دوره های زندگی، مسلماً برای كسانی است كه دوست هستند

در درون هر یك از ما توان سازگاری با تندرستی و بیماری، توانگری و فقر، آزادی و بردگی نهفته است. این ما هستیم كه آنها را در سلطه داریم نه دیگران

هر آنچه كه یك استاد می گوید، واژه هایی زیبا هستند كه نمی توانند او را رهایی بخشند؛ آنهم از نخستین حمله ی یك سگ هار در یك چراگاه

می خواهم باور كنم كه در سطحی دیگر، اصلی دیگر هم هست

زندگی من یك زندگی آزاد است، اما برخی اوقات احساس تنهایی در آن رشد می كند

تنها آموزه ی مهم این است كه در راه خود گام برمی دارم و آنچه می خواهم انجام می دهم

ما برای پرواز به هواپیما نیاز نداریم. لازم نیست از دیوار بگذریم و یا به سیاره های دیگر سفر كنیم. اگر بخواهیم می توانیم بیاموزیم كه چگونه بدون بهره گیری از ماشین ها به هرجا می خواهیم برویم

راهی را كه شادمانه به پایان می رسانی، به طور رایج، افراد ناآگاه درك نمی كنند و به همین دلیل تو را دیوانه خواهند خواند

كودكان، مشتاقند و بزرگسالان، هوشیار