ستایش، خود گونه ای از هدیه و ارمغان است.

در رازداری، مسرت و سرور ویژه ی خودش نهفته است.

مردی كه سزاوار گرفتن نام "مردی" باشد به كار خود بیش از همه ی جهان و حتی بیش از هر زنی كه او را دوست می دارد عشق می ورزد.

اگر زن درصدد تلاش و كوشش مجدد برای دور كردن مرد از شغل اش برآید، جز اینكه كینه و بغض مرد را به خود متوجه سازد نتیجه ی دیگری نمی گیرد

بهترین كتابها و رمان های عاشقانه آنهایی هستند كه به آنها كه سزاوار حقیقی محبت و عشق اند، راه و رسم زندگانی را بیاموزند.

همان گونه كه هر چیز تازه ای، جذابیت و تمایل بیشتری دارد، در برابر، از قابلیت فناپذیری بیشتری نیز برخوردار است.

استعداد و ذوق همیشه برای زن و شوهر، تازگی و تجدد و تنوع پایدار و همیشگی ایجاد می كند.

اگر ما دلدار خود را با ویژگی های خاص خودش برگزیده ایم، باید بگذاریم كه او در حركات و پرورش و نمو آزاد باشد.

عشق نیاز به تجزیه كننده ندارد، بلكه برای بیان نیازمند شاعر است.

كسی كه با نیروی تمام دوست دارد و با قدرت كامل عشق می ورزد، می فهمد كه اگر لازم باشد باید خود را تازگی مجدد بخشد و دم به دم خویش را نو و نوتر نماید

یك عشق بزرگ، به موجودات بسیار ساده قدرت و قابلیت تیزهوشی، از خودگذشتگی و اعتماد و اطمینان خاص می بخشد.

برای كار كردن كافی نیست كه انسان پشت یك میز بنشیند، بلكه باید خود را در هنگام كار از همه ی اندیشه های گوناگون پاس داشته و در امان نگاه دارد.

اگر یك معاون و یا قائم مقام به گونه ای قلبی نپذیرد كه مدیر مافوق او، دانسته‌های تجربه‌هایش بالاتر از او است، هرگز نمی تواند خدمتگزاری درست باشد.

تا زمانی كه انسان گمان می كند وجودش می تواند برای جلوگیری از خطا و اشتباه مفید باشد باید در پست خود باقی بماند.

رازداری نقشی است كه حاضر جوابی و دانایی ویژه ی خود را لازم دارد، اما از همه جهت، مسرت انگیز و شعف  آمیز است.

سرور و مسرت بسیار زیاد به دست آمده از كار خوب به حدی است كه می تواند جانشین تمام مسرت ها و خوشی های جهان گردد.