انسان خون می ریزد ، تخم بیدادگری و ستم گری می كارد ، پس در نتیجه ثمره جنگ و درد و ویرانی و كشتار می درود .

این سرنوشت ایت كه فرمانروایی دارد ، ولی در همین حالا این من هستم كه سرنوشت خودم را درست كرده ام .

خودكشی در خمیره و سرشت بعضی ها هست و نمی توانند از دستش بگریزند .

گرسنگی فرمانده غداری است كه بیدادگری آن ، دمی ما را آسوده نمی گذارد .

انسان نه تنها حیوانی است كه آلت دفاعیه او از سایر حیوانات كمتر است بلكه راه زندگانی را هم نمی داند .

در نتیجه گوشت خواری است كه نژاد انسان فاسد شده ، پاكیزگی و سادگی نخستین خود را از دست می دهد .

انسان خودش از مرگ می ترسد ، ولی سبب مرگ دیگران را فراهم می آورد.

هیچ حیوانی بی جهت ذات و شریر نیست ، و نمی شود مگر از ناچاری ، در صورتی كه انسان درنده ترین حیوان است .

ای مرگ تو فرستاده سوگواری نیستی ، تو درمان دلهای پژمرده هستی.

حیوانات بر ما برتری دارند زیرا كه انسان محتاج وجود آنهاست در صورتیكه آنها احتیاجی به ما ندارند .

دلیل و برهانی كه انسان می آورد ، همیشه به نفع خودش تمام می شود .

انسان مسلط است و استیلای خود سوء استفاده كرده و در همه جا خود را یك نماینده مشئوم می دهد .

زندگی شبیه یك آتشكده است كه باید مرتب مواد مشتعله به آن برسد تا خاموش نگردد .

من گمان می كنم آزادم ولی جلو سرنوشت خودم نمی توانم كمترین ایستادگی كنم .

سرنوشت است كه مرا به این سو و آن سو می كشاند .

تا دنیا چنین است كه هست ، حقیقت از آن چیزی است كه قدرت نداشته و با قدرت هم كنار نیامده است .