بارگذاری . . . کمتر از چند ثانیه
{{::'controllers.mainSite.MainSmsBankBanner2' | translate}}
چای دم کن … خستهام از تلخی نسکافهها چای با عطرِ هِل و گلهای قوری، بهتر است
گریــــــه شاید زبان ضعـــف باشد شاید کودکــانه ..شاید بی غــرور … اما هر وقت گونه هــــایم خیس می شـــود می فهمــــم نه ضعیفم ..نه کودکم.. بلکه پر از احساســـم …
فاجعــــه یعنى… آنقدر در تو غــرق شـــده ام که از تلاقـــى نگاهـــم بادیگرى احســـاس خیانــت میـــکنم!! عشـــق یعنى همین…
دست هایـمان را بـهم قفـل کنیم فقط یـادت باشد کلیـد را جایـی بـگذاری که یـاد هیـچ کدامـمان نـماند…
صدا بزن مرا، مهم نیست به چه نامى… فقط “میم” مالکیت را آخرش بگذار… میخواهم باور کنم…مال تو هستم
می دانم تا پلک به هم بزنم می آیی ؛ با انار و آینه دردست هایت !! . به قول ِ فروغ : ” من خواب دیده ام ”
آن شبکه مـاه عاشـقــانه هــایمـان را تماشا می کرد … آن شب که شب پره ها … عاشـقـانه تر … نـور را می جسـتند …! و اتاقم … سرشار از عطر بوسه و ترانه بود… ! دانستم… تـو پـژواک تمـام عـاشــقـانه های تاریخی!
اگر کارگردان بودم صدای نفس هایت موسیقی متن تمام فیلم هایم بود…
مـــــــــــــی توانم بــــــــپرسم چــــــــه عطری می زنــــــــــــی؟ بـــــــــوی خوشــــــبختی می دهـــــــــی انگار .
چقدر خوشحــ ــال بود شیطــ ــان وقتے سیبــ را چیدم … گمان مے کرد فریب داده استــ مرا نمے دانستــ تو پرسیده بودے : مرا بیشتر دوستــ دارے یا ماندن در بهشــ ــتــ را
پــــــــرواز را دوســــت دارم وقتـــــے از ارتفاعــــات لبانــــــت به عمــــق آغوشـــت سقـــوط میکنــــم چـــه سقــــوط دلنشینــــے راستــــے میدانستــــے پــــــــرواز را تـــو یـــادم دادے
قافیه های بلند نگاهت همیشه در آخرین لحظات به داد بیت های کوتاه غزلم می رسند وقتی که نیستی اما دستهای سیاه شعر سپیدم بالاست
بیا با پنجه راه برویم. . . روی تن این دنیا. . . بگذار خواب بماند. . . نفهمد از قانونش گریخته ایم و، دل باخته ایم. . . !
بــــاز هـــــم خیال تــــو مــــرا “برداشــــت” کجــــا می بــــرد نمــــی دانــــم!
خاطراتت صف کشیده اند ! یکی پس از دیگری … حتی بعضی هاشان آنقدر عجولند که صف را بهم زده اند ! و من … فرار می کنم از فکر کردن به تو مثل رد کردن آهنگی که … خیلی دوستش دارم خیلی !
ســــر زده بیــــــا … کمــــــﮯ آشفتــــگی بــــد نـیست … آن وقـــت … تکـــاندن ِ شانــــــه هاﮮ ِ پُـر غُـبـــار و مُرتب کردن ِ موهـــاﮮ ِ پریـشـــانت ، بهانـــﮧ اﮮ مـﮯشود براﮮ ِ زندگـﮯ . . .
چای دم کن … خستهام از تلخی نسکافهها چای با عطرِ هِل و گلهای قوری، بهتر است
گریــــــه شاید زبان ضعـــف باشد شاید کودکــانه ..شاید بی غــرور … اما هر وقت گونه هــــایم خیس می شـــود می فهمــــم نه ضعیفم ..نه کودکم.. بلکه پر از احساســـم …
فاجعــــه یعنى… آنقدر در تو غــرق شـــده ام که از تلاقـــى نگاهـــم بادیگرى احســـاس خیانــت میـــکنم!! عشـــق یعنى همین…
دست هایـمان را بـهم قفـل کنیم فقط یـادت باشد کلیـد را جایـی بـگذاری که یـاد هیـچ کدامـمان نـماند…
صدا بزن مرا، مهم نیست به چه نامى… فقط “میم” مالکیت را آخرش بگذار… میخواهم باور کنم…مال تو هستم
می دانم تا پلک به هم بزنم می آیی ؛ با انار و آینه دردست هایت !! . به قول ِ فروغ : ” من خواب دیده ام ”
آن شبکه مـاه عاشـقــانه هــایمـان را تماشا می کرد … آن شب که شب پره ها … عاشـقـانه تر … نـور را می جسـتند …! و اتاقم … سرشار از عطر بوسه و ترانه بود… ! دانستم… تـو پـژواک تمـام عـاشــقـانه های تاریخی!
اگر کارگردان بودم صدای نفس هایت موسیقی متن تمام فیلم هایم بود…
مـــــــــــــی توانم بــــــــپرسم چــــــــه عطری می زنــــــــــــی؟ بـــــــــوی خوشــــــبختی می دهـــــــــی انگار .
چقدر خوشحــ ــال بود شیطــ ــان وقتے سیبــ را چیدم … گمان مے کرد فریب داده استــ مرا نمے دانستــ تو پرسیده بودے : مرا بیشتر دوستــ دارے یا ماندن در بهشــ ــتــ را
پــــــــرواز را دوســــت دارم وقتـــــے از ارتفاعــــات لبانــــــت به عمــــق آغوشـــت سقـــوط میکنــــم چـــه سقــــوط دلنشینــــے راستــــے میدانستــــے پــــــــرواز را تـــو یـــادم دادے
قافیه های بلند نگاهت همیشه در آخرین لحظات به داد بیت های کوتاه غزلم می رسند وقتی که نیستی اما دستهای سیاه شعر سپیدم بالاست
بیا با پنجه راه برویم. . . روی تن این دنیا. . . بگذار خواب بماند. . . نفهمد از قانونش گریخته ایم و، دل باخته ایم. . . !
بــــاز هـــــم خیال تــــو مــــرا “برداشــــت” کجــــا می بــــرد نمــــی دانــــم!
خاطراتت صف کشیده اند ! یکی پس از دیگری … حتی بعضی هاشان آنقدر عجولند که صف را بهم زده اند ! و من … فرار می کنم از فکر کردن به تو مثل رد کردن آهنگی که … خیلی دوستش دارم خیلی !
ســــر زده بیــــــا … کمــــــﮯ آشفتــــگی بــــد نـیست … آن وقـــت … تکـــاندن ِ شانــــــه هاﮮ ِ پُـر غُـبـــار و مُرتب کردن ِ موهـــاﮮ ِ پریـشـــانت ، بهانـــﮧ اﮮ مـﮯشود براﮮ ِ زندگـﮯ . . .
{{::'controllers.mainSite.SmsBankNikSmsAllPatern' | translate}}