روز از روزی که تصمیم به رفتن گرفته ای بلاتکلیفی بین ما موج میزند مثلا همین دل من نمیداند با تو بیاید ؟ یا پیش من بماند ؟؟؟

روز اگر خبری از من نشد  نگران نشو یک فاتحه بخوان !!!

فرو می ریزد عاقبت سقف خانه ای که جای خالی ات ستون های آن باشد !

روز تو راحت فراموش می کنی باز دل می بری ، باز دل می بازی و من به خط کشیدن روی دیوارها ادامه می دهم !

روز راستش را بخواهی امروز هیچ اتفاق خاصی رخ نداد فقط حدود ظهر باران کوتاهی بارید اما زار زار

روزچون تیر و کمان اگرچه نزدیک ولی پیوستن ما نهایتش فاصله بود ! من کاناپه ای پوسیده در باران تو سربازی دورافتاده با گلوله ای در پهلو چقدر دیر همدیگر را پیدا کردیم !

روزها بی تو می گذرند و شب ها با تو نمی گذرند تمام درد من این است !

چه جمله ی غریبی است “فراموشت می کنم” وقتی تا آخر عمرت با یاد او زندگی می کنی !

یکی بود ، یکی نبود من موندم و اون نموند من دیدم و اون ندید من خواستم و اون نخواست من التماس کردم و اون نشنید من هستم و اون رفته ! من خستم و اون

تو دنیایی که جای آرزوهاست کسی جز تو منو عاشق نمی خواد بیا تا تکیه گاه من تو باشی دلم مثل خودت تنهای تنهاست

دگر تنها نیستم مدتی ست با تو در خودم زندگی میکنم

اگر آدمهای کره زمین تعدادشان فرد باشد یک نفر تنها می ماند تو رفتی و فرد تنها شده ام من

تنهایی را دوست دارم بی دعوت می آید، بی منت می ماند بی خبر نمی رود!

آدم‌های تنها آزروهای کوچکی دارند شبیه اینکه کسی در خانه را به رویشان باز کند

گاهی هیچکس را نداشته باشی بهتر است داشتن بعضی ها تنهاترت می کند

زیاد طول نمیکشد تا بفهمى ورود هر رابطه اى نمیتواند تنهاییت را پر کند