اى مسافر غريبه چرا قلبمو شكستى  رفتى و تنها گذاشتى دل به ناباورى بستى  حالا من تنها نشستم بانواى بى نوايى  چه غريبم اينجا اى غريبه بى وفايى

به يادت آرزو كردم كه چشمانت اگر ترشد  به شوق آرزو باشد نه تكرار غم ديروز

گاهی به آسمان نگاه کن شاید کبوتری خسته به آشیانه دلت محتاج باشد!!!!

قلبم ببر،جانم ببر،اما زخود دورم مكن.رفتی برو،بردي ببر،امافراموشم مكن

ترسم آن روز بیایی که نباشد بدنم. کوزه گر کوزه بسازد زخاک بدنم. لب آن کوزه بسازند زخاک لب من. بی خبر لب بگذاری به لبان دهنم

چه بی تابانه میخواهمت ، ای که دوریت تجربه تلخ زنده به گوری است...

آشنایان کهن راخبری از دل تنهایم نیست.غم دل باکی بگویم که کسی یادم نیست

دلم گرفته ازآدمایی که میگن دوستت دارم اما معنی شو نمیدونن ازآدمایی که میخوان مال اونا باشی اما خودشون مال تونیستن،از اوناییکه زیر بارون برات میمیرن وقتی آفتاب میشه همه چیز یادشون میره.

قلبم ببر جانم ببر اما زخود دورم مكن بردى ببر رفتى برو اما فراموشم نكن!

در دنیایی که اندازه یک کف دست،بیشتر نیست،شکستن دل حماقتی بیش نیست...خیانت کار آسانی ست،صداقت کار هر کس نیست

چقدرسخت شده پدال دوچرخه دوستي مان! يامن خسته ام ، ياشيب زياده ، شايد هم تو ديگه ركاب نميزني...

من بر اينم كه سزاوار قدمهاي تو باشم كه بيايي شايد،تو بر آني كه قدمهايت به كوي من بيچاره نيفتد به غلط

اصلا عاشق شدی واسه معشوقت بمیر... اگه مردی خاک بر سر بی جنبت کنن.

وقتی دلتنگی به یاد کسی باش که دوستت داره، وقتی سکوت کردی یاد کسی باش که محتاج صداته، وقتی نا امیدی به یاد کسی باش که تنها امیدش توئی.

خدایا آنکه در تنهاترین تنهاییم، تنهای تنهایم گذاشت خواهشی دارم.  تو در تنهاترین تنهاییش تنهای تنهایش نذار...

يکي ميدونه دوسش داري، يکي نميدونه دوسش داري... بيچاره اوني که فکر مي کنه دوستش داري