ببین ، ﺳﺮﺍﻍ ﻣﺮﺍ ﻫﯿﭽﻜﺲ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﺩ ﻣﮕﺮ ﻛﻪ ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺒﯽ ، ﻏﺼﻪ ﺍﯼ ، ﻏﻤﯽ

شده ایم اسباب بازیه زندگی یابازیمان میدهدیایک گوشه ایی رهایمان میکند

قسمت این بود که تا دلسپرده ات میشوم تونباشی این تنهاحرفی است که نبودنت راتوجیه میکند شایدهم مرا ارام

تنهايي خيلي سخته تو رو خدا يه بار ديگه برگرد ببين چجوري خاطراتمون چشمامو تر كرد

بازی زندگی حکم یادم داد....... وقتی تکی از شاه هم سرتری.

شاد باش نه يك روز بلكه هزار سال... بگذار آوازه شاد بودنت چنان در شهر بپيچد كه رو سياه شوند آنانكه بر سر غمگين كردنت شرط بسته اند...!!!

تو از انتظار نگو.....خودت گفتی هرشب بهم زنگ میزنی ببینی بالاخره کی خطمو روشن میکنم.... من هرشب.... روشن...ولی تو یادت رفته که...

مــن و دل در شــب هجرش همه شــب بیداریــم دل پــی شکــوه او، مــن پــی دلــداری دل!

بگذار ديوانه صدايم كنند فرقي نمي كند من تمام هويت خود را از زماني كه اسمم را ديگر صدا نزدي  از ياد برده ام.

کاش غرور لعنتیم میزاشت تا داد بزنم و بهش بگم : منو به حال من رها نکن .... کاش...

دل خوش"خدانگهدارت" هستم چون اگر قرار نبود بازگردی دلیلی نداشت خدا مرا نگه دارد!!!

این همه چتر در یک باران ! این همه تنهایی دریک شهر!!!!!

به خاطر پا برهنه بودنم ، از من گذشت ؛  همان کسی که بخاطرش کفشهایم پاره شد ...

متنفرم از خودم... که همیشه نگران کسانی میشوم که اگر بمیرم هم، به چهلمم نخواهند رسید...

تَنهايـــے ام را تَرجيـــح ميدهـَــم ؛ به تـَن هايـــے كِه روحِشــان با ديگـَــريست

دلم ازغصه دنیایی گرفت ک تمام محبت ونگاه همیشگی اش ب من بود...صدایم ناله هایم راشنیدامانگاه سردش ب من بود...خسته ام ازدنیایی ک فقط نظاره گره من بود...