شکستنی رفع بلاست..اما...باور نمیکند دلم

بیخودی به خودت زحمت نده! این بذرهای تنفر که در دلم می کاری هرگز جوانه نخواهد زد...

من همیشه تشنه ما بودم و تو همیشه از من سیر بودی...

اگر یار مرا دیدی به خلوت بگو ای بی وفای بی مروت غمم دادی و غمخوارم نکردی سروکارت به فردای قیامت.

دانه هایی از عشق کاشتم و خوشه هایی از غم برداشتم خيانت تکرار و رویش نفرت. ...

هر که را دیدم خيانت کرد و رفت هر که با من بود یار من نبود هر که آمد بر دلم زخمی گذاشت خود ندانستم از این غمها چه سود

کسی که رنگ پریدگی خزان را ادراک کرده باشد به نیرنگ گل های رنگ رنگ دل نخواهد بست به خیانتکاری چون تو ديگر هرگز اعتماد نخواهم کرد

با عشق به من به من خيانت کردی دل دادم و تو رد امانت کردی رفتی و چه آسوده ز من دل کندی هر دو قلمت خورد اگر برگردی !! ...

خيانت واژه ی تلخی ست ، حقیقتی زهرآگین ، فرود دشنه، پی در پی ، بر پیکره ی دوستت دارمها ، هرگز تبرئه ای نیست آنکه را که را چنین به کشتن قلب آهنگین عشق برخاست و دلی را که پژمرد ...

آنان که بودنت را قدر نمی دانند رفتنت را “نامردی” میخوانند . . .

بودم! دیــــــــــــدم با دیگری شـــادتری . رفتــــــــــم

از درد دوست نداشتن هایت گفتم خیانت را تجویز کردند گویا این آسان ترین راه عاشقی است . . .

من ، با کناری ات کنار نمی آیم ! کنار می روم ……