درمان کن بی خوابی هایم را با قرص آغوشت بی آغوش تو هیچ خورشیدی صبح فردا را برای من نمی آورد

بی خیال عطرهای گرانقیمت! آدم ها باید مثل تو بوی معرفت بدهند

روزگار همیشه خوب میگذرد البته نه براى من ، بلکه از روى من …

آدما فقط روز تو یه دنیا زندگی می کنن شبا هرکی تو دنیای خودش پرسه می زنه

در دنیایی که همراه اول و آخر خداست هیچکس تنها نیست روزگارتان خدایی باد

در زمانی که صداقت گل نایابی ست و محبت نیز هم من به تکرار غریبانه ترین جمله ی قرن : دوست دارم

تاوان اشتباه او را من دادم سکوت کردم تا به دوست داشتنم شک نکند ! حالا ، سهم من از زندگی شد یک آه سهم او شد زندگی کنار دیگری !

به پایان رسیده ام امانقطه نمی گذارم یک ویرگول میگذارم ، این هم امیدیست شایدکه برگردی

حرف های دلم را انبار میکنم این روزها هرچه را انبارکنی گران تر میشود

برگرد یادت را جا گذاشتی … نمی خواهم عمری به این امید باشم که برای بردنش بر می گردی

بعد از رفتنش برای خودم برنامه ریزی کردم شبا تا صب بیدار صبا تا شب سیگار

آدم خوب قصه های من! دلتنگت شده ام حجمش را میخواهی ؟ دریا را تصور کن …

در تنهایی خیالم تو را مهمان رویاهایم کرده ام و آرام میگویم : “دلتنگت هستم”

اگه تو روت خندیدم به خاطر این بود که نخواستم تو روت بالا بیارم اینو بفهم !

کاش روزهای زندگیم کوتاه بود به تعداد نخ های یک پاکت سیگار کم است میدانم ، اما با عشق تو دود میشدند و بر باد می رفتند !

فصل قاصدکها که می آید از سوی من  با هر بادی که می وزد ، با هر نسیم بدان قاصدکی دلتنگ ، روان به سوی توست…