بیا مثل مرغان آشفته هجرت کنیم / افق را به مهمانی پونه دعوت کنیم / بیا مثل پروانه های غریب نیاز / به مهتاب شب های تنهایی عادت کنیم

خیلی وقت است که دیگر خوش نمی گذرد فقط خوشم که دارد میگذرد

هیچ کس ویرانیم را حس نکرد  وسعت تنهایی م را حس نکرد  در میان خنده های تلخ من  گریه پنهانیم را حس نکرد

چون خیالت همه شب مونس و همراه من است  شرم دارم که شکایت کنم از تنهایی

رفتی و ندیدی که چه محشر کردم  با اشک تمام کوچه را تر کردم  وقتی که شکست بغض تنهایی من  وابستگی ام را به تو باور کردم

اشکی که به پلک مرد می آویزد قانون غرور را بر هم می ریزد

تنهایم اندکی بغل میخواهم ترجیحاً عاشقانه

پر از اشکم ولی میخندم به سختی به قول فروغ که میگفت: شهامت میخواهد سردباشی و گرم بخندی

من چه تنها و غریبم بی تو در دریای هستی  ساحلم شو غرق گشتم بی تو در شبهای مستی

گاهی وقتا دوست داری یکی پشت سرت باشه بادستاش جلو چشماتو بگیره بعد بگه من کیم؟ توهم دستاشو بگیری وبگی هرکی هستی بمون که خیلی تنهام

اینقد بدم میاد از اونایی که برای گرفتن لایک بیشتراز شیوه های اگر موافقی لایک کن یا امثال این استفاده میکنند + + + اگر تو ام ازشون بدت میاد لایک کن ببینم چند نفریم.

ما در دنیای واقعی مرده ایم ذهن ها آشفته خواب ها پریشان خنده ها فتوشاپی دردودل ها با دیوار هایی به نام وب سایت سنجش همدردیها با کامنت و تکرار پشت تکرار …

خداوند خسته ام از فصل سرد گناه و دلتنگ روزهای پاکم ….. بارانی بفرست چتر گناه را دور انداخته ام …

در این دنیا از دو راه می توان موفق شد : یا از هوش خود یا از نادانی دیگران لابر ویر

شاه کلید عشق تسلیم است …. Just key of love is deference

آدمیزادست دیگر: گاهی خاطراتش آرزویش میشوند بر دل …