تمام اکسیژن های دنیا را هم بیاورند به کارم نمیاید من پر از هوای تو ام

ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﯽ ﮐﺲ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﻣﺎ ﺩﻣﺶ ﮔﺮﻡ ﺍﻭﻧﯿﮑﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﮐﺲ

اگه عاشق شدى در شهر غربت . . . . . سرار خر شو برگرد ولایت

مثل گیسویی که باد آنرا پریشان می کند هر دلی را روزگاری عشق ویران می کند عاشقان در زندگی دنبال مرهم نیستند درد بی درمانشان را مرگ  درمان می کند درد بی درمان

مورد داشتیم دختره میخواسته مگس رو صفحه مانیتورشو با موس بندازه تو سطل اشغال کامپیوترش . . . . . میگن کامپیوتره سوخته از خنده

یک فکر مثبت کوچک در صبح میتواند کل روزتان را تغیر دهد

ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﺳﺘﺎﻧﺖ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﺒﻨﺪﻡ ﻭ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﺻﺪﺍﯼ ﻧﻔﺲ ﻫﺎﯾﺖ ﻓﺮﻭ ﺭﻭﺩ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﯽ ﭼﻪ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ ﺳﺖ

همیشه دود سیگار به سمتی میره که نمی خوای، دقیقا مثه مسیر زندگی ما

آقا نزدیک ماه مهر داریم میشیم و پس از اخض مدارک فراوان علمی آخر نفهمیدیم این بوی ماه مهر چیست

ای زندگیه تن و تبارم همه تو جانی و دلی، ای دل و جانم همه تو

هر وقت حرف دلت رو تو جمع زدی حسابه

هوسی پشت این خواستنها نیست من دلباخته ی دو دست نامریی ام که هرشب سرم به خیال شانه اش در هوا سقوط میکند

خودم را با تو طناب پیچ میکنم و دهانم را با لبهایت میبندم عاشقانه ترین گروگان گیری تاریخ را به نام ما ثبت خواهند کرد

باز هم شب شده است سایه ها محو شدند و فقط چشم غمین مهتاب شهر رامی نگرد توی آرامش مرموز سکوت پشت دیوار تهی از فریاد مرغ شب می خواند و من و پنجره و تنهایی ومن و تنگ تهی از ماهی

در این غروب ﻫﺮ ﻧﺘﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﺣﺎﻻ ﺳﻤﻔﻮﻧﯽ ﭘﻨﺠﻢ ﺑﺘﻬﻮﻭﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﺯﻧﮓ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺻﺪﺍﯼ اوﺳﺖ

آغوشت را تنگ تر کن حسادت میکنم به هوایی که میان من و توست آغوشت را تنگ تر کن بی مرز میخواهمت