آمدم که بنویسم تابخوانی شکوه های دل ارغوانیم را در ترنم یک احساس نه فاصله ای می گذاری و نه نقطه ای سرخط! برگرد

برگرد از اول برو..! چشمهایم پر از اشک بود… واضح ندیدمت

در پس غرورم التماسی نهفته است برگرد ای عزیزقلبم

صدایم نکرد نگفت نرو برگرد و من رفتم رفتم به سوی تنهایی انتظار انتظار شنیدن صدای او که بگوید دوستت دارم برگرد

نبودنت را باور کرده است قلب تنهایم… اما گونه هایم رد نبودنت را حس میکند….. برگرد

سبز یا سرخ گاز زده ام همه ی سیب های جهان را… هیچ کدام طعم لبخند های تو را ندارند! برگرد

برگرد من تنهایی زورم به تنهایی نمی رسد

دوریت این خونه رو ویرونه تر کرد تنهام نذار منو دیوونه برگرد چطور دلت میاد یادم نباشی این دل که قدرتو میدونه برگرد

برگرد…. برای چند لحظه ی کوتاه … خداحافظیه غمنگیزمان تا ابد مرا زجر خواهد داد

ما مینیمم نسبی ؛ شما ماکسیمم مطلق !