یه بغل گل های لاله سبدی پر از ستاره می فرستم واسه دوستم که دلش مثل بهاره

زندگی با همه تلخی اش یه درس خوب بهم داد اونم اینه که رفیق اونی نیست که باهاش خوشی رفیق اونیه که بدون اون داغونی

خیلی حس قشنگیه وقتی یه دوست فاب داشته باشی که همیشه حواسش بهت باشه به یادت باشه ، نگرانت بشه و دوست داشته باشه مرســـی که هستی دوستِ من

توی دنیا دوست های خوب محدودن ولی دوستای خوب دنیای نامحدودن

سلامتی هرچی خوبه که بدش ماییم سلامتی هرچی بزرگه که کوچیکش ماییم سلامتی هرچی رفیقه که اگه قابل بدونن خاک زیر پاش ماییم

همیشه یادتون باشه ک توی دنیا دوست های خوب محدودن ولی دوستای خوب ، دنیای نامحدودن

تنها چیزی که یارانه ای نشد رفاقت بود چون نتونستن روش قیمت بزارن مخلص همه رفقای با معرفت که قیمت ندارن

دوستانم همه نابند ، طلا سیری چند ؟ درد از همه شان دور ، بلا سیری چند ؟ بی گل روی عزیزان ، نفسم می گیرد بی حضور رفقا ، صلح و صفا سیری چند ؟

رفاقت رابطه ایست بی غروب که حتی خورشید در حسرت آن می سوزد

سلامتی رفیقی که پیشمون نیست ولی توی قلبمونه به یادمون نیست ولی تو یادمونه بی خیالمونه ولی همیشه تو خیالمونه

نوشته های روی شن مهمان اولین موج دریا هستند اماحکاکی های روی سنگ مهمان همیشگی تاریخند و دوستان خوب ، حک شدگان روی قلبند

غم ها چو کوه گشته و بیداد می کند عمرش دراز باد آنکه ز ما یاد می کند

رفیق ، معامله فسخ شد در قبال دنیا یک تار مویت را می خواستند ، ندادم

جارو برقی با اینکه می دونه زباله راه نفسش رو می بنده باز هم هورتش می کشه جارو برقیتم آشغال

تریپ مرام کلنگتم عمله !

طاق شد طاقتم ای دوست، ملامت بگذار که به اندک سخنی می شکند قلب رفیق