امروز و فرداهایم ، پس فرداها ، همه و همه خراب شده اند بعد از تو برگرد

این روزها سنگین و نحس اند ، چه کنم ؟ لحظات هم بهانه ات میگیرند رفتی و ردپایت در پس کوچه های قلبم باقی مانده است

چندیست در نبودنت به ساعت شنی می نگرم ، یک صحرا گذشته است !

کوتاه ترین قصه ی دنیا : رفت … !

چه فرقی دارد ، شهر ما خانه ی ما باشد یا نباشد ؟ وقتی تو نه در شهر ما هستی و نه در خانه !

رفتــه ای و مــن هــر روز، بــه مــوریــانــه هــایــی فکــر مــی کنــم کــه آهستــه و آرام گــوشه هــای خیــال ام را مــی جــونــد! تــا بــی “خیــال” نشــده ام، بــرگــرد . . .

طب مدرن ، طب سنتی ، طب سوزنی ، همه را امتحان کرده ام درد بی درمان است درد دوریت

بــآ مـَن از بـودن بـگـــو گـوشــم را کــَـر کـرده هـیـآهـوی نــَـبودنـت

اونی که گفته : دوری و دوستی یا طعم دوستی رو نچشیده یا درد دوری نکشیده

میان آن همه الف و ب و مشق دبستان آنچه در زندگی واقعیت داشت خط فاصله بود

امتداد فاصله از اعتبار عاطفه نمی کاهد همیشه هستی همین حوالی

مثل این که این دل آدم بشو نیست با لبخندت خر می شود و با دوریت سگ

بین من و تو مرگ نمی تواند جدایی بیندازد فاصله که دگر هیچ

زمستان است و من شنیده ام روزها کوتاه تر می شوند ولى . . . نمیدانم چرا دارند این روزها هى بلندتر می شوند بى تو

دور که می شوم نزدیکتر می آید نزدیک که می شوم دورتر می رود انگار که این فاصله همیشه باید به شکلی رعایت شود

نزدیک ترین آدم به تو آن کسی است که از دورترین فاصله ها همیشه به فکرته