همه میگن که میری منو ترکم میکنی نمیدونن بیشتر از هر کی تو درکم میکنی

دل به دلدارن سپردن کار هر دلدار نیست  من به تو جان می سپارم دل که قابل دار نیست. دل ناله کند از من من ناله کنم ازدل  یا رب تو قضاوت کن دیوانه منم یا دل

غـَـمـِــتــــ یــــادم نــــداده عـــشــقُ امـــا هـمـــین حــسی کـــه دادُ دوسـتــــ دارم از اون وقـــتـــی کــه غـُصــه ات لــاغـرم کـرد لــبـــاســایِ گـــشـادُ دوســت دارم . . .

آغوش تو وا کن واسم امشب / دلم غم داره واسه نبودنت امشب دیروز گذشت بی تو برام چه سخت / دلم میخواهد آرام بخوابم تو آغوشت امشب

به او بگویید دوستش دارم به او که گل همیشه بهار من است به او که قشنگ ترین بهانه برای بودن من است به او که عشق جاودان من است

من همان دیوانه ی دیروزم اما بردبار زندگی یعنی همین؛ جبری، به نام اختیار خوب یا بد، با جنـــون آنی ام سر می کنم لحظه ای در قید و بندم ،لحظه ای بی بند و بار

تو نگاه شتر يه حسرتي هست . . . . انگار ١ تست بيشتر ميزد صنعتي شريف قبول ميشد

عادتم داده صفای تو که یادت باشم یاد آن معرفت و مهر و مرامت باشم از برای همه لطفی که بدیدم از تو کمترین کار همین است که یادت باشم

میزند فقط به یاد عشقت این نبض / جز تو من به کَس نگفته بودم این رمز ! گر بری سفر به پای تو کنم صبر / تا چمن به زیر پای من شود سبز !

ترک من مکن ، نکن تو ترکم ای دوست / گر بریزه پیش من ، ز پیش من بوس ور بگیری یار دیگری تو فردا / میکنم حواله تو را فحش ناموس !

نغمه ریزید غیاب مه نو آخر شد باده خرم عید است که در ساغر شد روز عید است سوی میکده آیید به شکر که ببخشند هر آنکس که در این دفتر شد

اگه ما کنار هم باشیم خوشیم / پس خوبه از هم دیگه جدا نشیم من کنار تو ، تو کنار من / پس نگاه با هر غریبه قدغن

دلم خوش بود که یارم با وفا بود / کمی از زندگیش از آن ما بود ولی افسوس که فکر ما غلط بود / که زنگ تفریحش احساس ما بود . . .

نازی که ز لبخند گل یاس هویداست / زیبائی عشق است که در چشم تو پیداست . . .

دانم و دانی که جانم عاقبت از آن توست / پس نزن آتش به جانم چون که جانم جان توست گر زنی آتش به جانم من بسوزم در رهت / پس از آن هر ذره خاکسترم خواهان توست . . .

اگر روزی مقدر شد که با اشکت وضو سازم / خدا داند که با چشمت هزاران قبله می سازم . . .