گشاده دلان بختیارانند

آسوده حال کسی است که بردبار است

آن که آرزوی سروری دارد باید هنر بسیار داشته باشد.

هرگز در کژی و کاستی نمی کوبد و جز ره رادی و راستی نمی پوید

هفت چیز نشان بی خردی است : خشم آوردن بر بی گناه ، بخشش به ناسزاوار ، ناسپاسی به یزدان ، پراکندن راز ، دست زدن به کار ناسودمند ، اعتماد به مردمان نا استوار ، لجاج و ستیهندگی در درغگویی .

کسی که در انجمن خاموش بماند دل آسوده است . هوش و دل و جان از شنیدن و به خاطر سپردن سخن دانندگان توشه می یابد

هنر خردمند در این است که عیب خویش را دریابد و به رفع آن بکوشد

چون به کسی اجازه دادی که در حضورتو سخن بگوید بر او درشتی و تندی مکن و بمان تا سخنش را به پایان برد

چون دل راست اندیش و زبان راستگو باشد در کاستی و نادرستی بسته می شود

از دانش آموختن هیچ زمان ناآگاه ممان ، گرچه در این راه رنجها کشی ، مبادا که دلت از آموختن ناتوان و آشفته گردد

آنکه در آموختن جهد نمی کند هرگز نباید در انجمن دانایان لب به گفتار بگشاید

دوستان برای نخجیر دشمنان چون تیر و پیکان اند

در نظر خردمند شادیی که غم به دنبال دارد بی ارزش است

تن به تن آسانی و کاهلی نباید سپرد . کاری باش و از این راه شادی و آسایش فراهم کن

بد نژادان و بدگوهران اشتباه کار را باید از درگاه خویش براند تا نیکان از گزندشان در امان بمانند

شهریاری در خور آفرین است که مردمان راستگو و پرهیزگار از او گزند نیابند . و شراندیشان و بدان از بیمش اشتباه و گناه نکنند